Wanneer je een algemeen praatje met een ander start, gaat het al vrij snel over werk. Wanneer je diegene vraagt hoe het op het werk gaat, hoe vaak hoor je dan één van de volgende antwoorden: “Ja, druk”, “Gekkenhuis”, “Complete chaos” of “Topdrukte”? Juist, vaak. Te vaak.

Dat het topdrukte is (of voelt), lijkt het nieuwe normaal te zijn geworden. Maar waar komt die gekkigheid vandaan?

Jason Fried en David Heinemeir Hansson, oprichters van het softwarebedrijf Basecamp en auteurs van het boek It doesn’t have to be crazy at work, hebben twee prominente redenen die deze topdrukte verklaren. Ten eerste: een ongezonde obsessie met groei (tegen elke prijs) die torenhoge, onrealistische verwachtingen schept en uiteindelijk de stress bij de werknemers doet opjagen. Ten tweede: een werkdag die is opgedeeld in kleine, vluchtige werkmomenten veroorzaakt door doorlopende fysieke en virtuele afleidingen die uiteindelijk een aanslag op je werkdag vormen.

Op dit laatste punt wil ik graag wat dieper ingaan. Tijdens een gemiddelde werkdag worden we constant afgeleid, waardoor we er niet of nauwelijks aan toekomen om voor een langere periode onafgebroken het nodige werk te verzetten. Is het niet de diverse sociale media of je collega’s op de werkvloer die steeds om onze aandacht vragen, dan is het wel het beheren (en beheersen van je mailbox) wat op zich al een dagtaak lijkt te zijn geworden.

Dat maakt dat we uiteindelijk niet met de juiste dingen bezig zijn, minder uit onze vingers krijgen, gefrustreerd kunnen raken en ervoor zorgt dat we te weinig efficiënt en effectief te werk gaan. Dat resulteert er uiteindelijk in dat we met een onbehaaglijk gevoel onze werklaptop dichtklappen, vervolgens met een onbestemd gemoed in de auto stappen om het thuisfront weer op te zoeken en om dit gezelschep weer te vertellen hoe weinig werk je die dag daadwerkelijk uit de vingers hebt gekregen.

Ter illustratie: elke werkdag duurt in tijdseenheden (zo’n acht uur) nagenoeg even lang als een enkele vliegreis van Amsterdam naar New York. Maar waarom voelt een dergelijk vlucht veel langer dan een dag op kantoor? Dat komt doordat een vliegreis een ononderbroken, continu proces betreft. Uiteraard voelt zo’n vlucht lang, want het is ook lang. Maar eenzelfde hoeveelheid tijd kun je op kantoor doorbrengen, maar daar lijkt de tijd ons door de vingers te glippen en krijgen we doorlopend minder af dan we in eerste instantie gedacht en gehoopt hadden.

Om dit een halt toe te roepen, pleit Cal Newport in zijn boek Deep Work om afscheid te nemen van al die mini-aanslagen op je werkdag en juist voor een langere tijdsduur onafgebroken en met volle focus – dus zonder alledaagse afleidingen – met werk bezig te zijn. Hij heeft hier de volgende formule voor:

High-Quality Work Produced = (Time Spent) x (Intensity of Focus)

En daar komt het fenomeen deep work om de hoek kijken. Wat is deep work precies? Newport definieert het als “Professional activities performed in a state of distraction-free concentration that push your cognitive capabilities to their limit. These efforts create new value, improve your skill, and are hard to replicate.” Vrij vertaald zijn het professionele activiteiten die in een afleidingsvrije omgeving uitgevoerd worden en op die manier je cognitieve functionaliteiten op volle toeren laat draaien.

Newport zegt hierover: “Deep work maakt je beter in wat je doet, zorgt ervoor dat je meer in minder tijd voor elkaar bokst en geeft je een gevoel van voldoening. ” Met zijn Deep Work Hypothesis stelt Newport dat deze manier van werken steeds waardevoller in onze economie wordt, je vaardigheden verbetert, moeilijk te repliceren is en het nieuwe waarde in de huidige bedrijfsomgeving creëert. Gezien steeds minder mensen deze vaardigheid cultiveren, zijn degenen die deze skill wél cultiveren de winnaars van het werkende leven, aldus Newport.

Je (verder) te ontwikkelen in je deep work skills vraagt de nodige training. Daarin dien je te focussen op twee dingen, te weten: het verbeteren van je bekwaamheid om jezelf intensief te concentreren (op een specifieke taak) en het overwinnen van afleidingen, zoals je telefoon die naast je ligt, jezelf afzonderen van alles en iedereen die zomaar kunnen binnenvallen of die openstaande mailbox waar de e-mails aan de lopende band binnen kletteren.

Afijn, dat ik tijdens het tikken van dit artikel ook praktisch om de acht minuten op m’n telefoon heb gekeken, alle zoekopdrachten van Zalando heb uitgespeeld en eindeloos naar de klink van de deur heb gestaard, laat overigens zien dat er voor mij ook nog voldoende werk aan de winkel is.